ماجرای یک روایت از کتاب سلیم

توی مرور خبر های ماه رمضان برخورد جالی داشتم به دستور یک مقام عالی رتبه. چه آنکه به گفته رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد این مقام عالی رتبه «به بنده دستور دادند که از نزدیک ظهر تا بعد از نماز مغرب و عشاء در مساجد باید باز باشد» این دستور اما مقارن شده بود با طرح بازگذاشتن درب مساجد در ماه مبارک رمضان از نماز ظهر تا نماز مغرب.

در لابه لای مرور همین خبر ها بود که روایتی از کتاب سلیم بن قیس به خاطرم اومد .سلیم در کتابش که اولین کتاب شیعه در زمان امیر المومنین به شمار می ره در سرفصلی با عنوان «حرص و بدعت ها» از زبان حضرت علی(ع) نوشته است: «خلفای قبل از من کار بزرگی که مخالف پیامبر بود را انجام دادند که اگر بخواهم مردم را مجبور به ترک آن کنم و آن را از حالت کنونی به حالتی که در زمان پیامبر اجرا می شد برگردانم همه سپاهیانم از اطرافم پراکنده می شوند، به طوری که جز عده کمی از پیروانم که از کتاب خدا و سنت پیامبر( نه چیز دیگر) به امامت من پی برده اند ، کسی در لشگر باقی نمی ماند.»

سپس سلیم بن قیس در ذیل عنوان «افشاگری علیه بدعت گزاران» به نقل از امام علی (علیه السلام) می نویسد: چگونه می شود اگر دستور دهم مقام ابراهیم را به جایی که پیامبر آن را گذارده بود برگردانده شود، اگرفدک را به ارثیه فاطمه برگردانم، ....... ، اگر به مردم دستور دهم در ماه رمضان جز برای نماز واجب( در مسجد) اجتماع نکنند ، و در همین مورد بود که عده ای از اهل سپاهم که همراه من می جنگیدند، گفتند: ای اهل اسلام به فریاد اسلام برسید! و نیز می گفتند: سنت عمر را تغییر داده و می گویی در ماه رمضان نماز مستحب نخوانیم! به طوری که ترسیدم از طرف لشکر خود به من هجوم جنگ یباورند.نظر به آنچه در این امت و بعد از پیامبرشان اختلاف و اطلاعت از پیشوایان گمراهی که مردم را به جهنم می کشاندند دیدم.