مقام معظم رهبری در سخنرانی خود در چالوس به نکات قابل توجهی اشاره کردند که نه تنها استفاده از این رهنمون ها برای حل بحران داخلی کارگشا است، بلکه می توان از آن به عنوان نقشه راه دولت برای استفاده در دیپلماسی عمومی یاد کرد.
«حمایت دشمن» یکی از مهم ترین محورهای این سخنان بود که می توان با استناد به آن مسیر حق را از باطل و درست را از غلط ارزیابی کرد. چه آنکه اپوسوزین داخل نظام بارها و بارها خود را بی نیاز از حمایت غرب دانسته است و مهندس موسوی نیز در بیانیه خود درخواست ملت ایران ازسایر ملت ها برای عدم تحریم بیشتر کشور را عنوان کرده است. اما در سوی دیگر و در اردوگاه محافظه کاران، برخورد ها به گونه ای دیگر تجلی پیدا کرده است. آنچه که این روزها «برخوردهای دوگانه غرب» لقب گرفته است، شاید بیشتر از غرب، برازنده روابط دولت فعلی در سطح بین الملل باشد.
نکته نخست در تحویل بخش عمده ذخائر اورانیم غنی شده کشور به روسیه و فرانسه بروز پیدا می کند. در حالی که حامیان دولت سعی دارند این موضوع را همانند سایر برنامه های دولت، یک پیروزی بزرگ قلمداد کنند و حتی آن را به عنوان نوعی حماسه القا، آمریکا و رژیم اشغالگر قدس از این موضوع حمایت صریح داشته اند و واژه «ذوق زدگی» غرب که این روزها در ادبیات متداول برخی رسانه ها برای محکوم کردن جنبش سبز به چشم می خورد، شایسته این موضوع است. مگر نه آنکه می توان از استقبال شدید غرب نسبت به خارج کردن بخش عمده دخائر اورانیوم غنی شده کشور، به عنوان زوق زدگی آن ها یاد کرد و بر اساس رهنمود رهبر انقلاب این مسیر به باطل ختم می شود؟ مگر نه آنکه دولت خود را مطیع ولی فقیه می داند و با وجود رفتارهای دوگانه در این روزها بر این موضوع اصرار می ورزد؟ پس چگونه می توان این موضوع را نوعی پیروزی قلمداد کرد و گفتمان دولت را گفتمانی غالب در سطح بین الملل انگاشت؟
نکته دوم در چگونگی طرح این موضوع قرار دارد.در حالی که سخنگوی وزارت امور خارجه و نمایندگان حامی دولت اعلام کردند محور دور دوم مذاکرات ژنو نیز بسته پیشنهادی ایران است، جای این سوال باقی می ماند که تحویل دخایر اورانیوم به خارج از کشور در کجای این بسته نهفته بود که از چشم اصحاب رسانه دور ماند؟ مگر نه آنکه « سازماندهی مجدد و ایجاد فرصتی برای مشارکت جمعی و وسیع در مدیریت جهان» ، « اجتناب از تحمیل فشارها یا تهدیدات»، «اصلاح سازمان سازمان ملل و شورای امنیت»، « تعریف و وضع قوانین منصفانه حقوق فضا»، « مقابله با اقتصاد زیرزمینی، فساد اقتصادی!» و موضوعاتی از این دست محور های بسته پیشنهادی ایران را تشکیل داده بودند و شرط موفقیت در مذاکرات «عبرت گرفتن از اشتباهات گذشته و اصرار نکردن بر مسیرهای بیهوده و بی‌هدف» عنوان شده بود. پس چگونه کشورهای غربی حتی پیش شرط بسته پیشنهادی ایران را هم نادیده گرفته اند و سعی دارند تا با فشار، تحویل ذخایر اورانیوم به روسیه را بر کشور تحمیل کنند؟
حال که بزرگان اصولگرا( اگر در دایره تعریف اصولگرایی گروه های حامی تندروی دولت جایی داشته باشند!) مانند علی لاریجانی، محسن رضایی و محمدرضا باهنر بر یک‌جانبه و فریبنده بودن پیشنهاد آمریکا تأکید کرده‌اند و از سوی دیگر چهره‌های اصلاح‌طلب نظیر دکتر امراللهی، رئیس اسبق سازمان انرژی اتمی ایران پیشنهاد را غیرمنصفانه ارزیابی کرده اند، چگونه دولت واکنش درخوری نسبت به این پیشنهاد نشان نمی دهد؟ آیا قبول این پیشنهاد شکست دیپلماسی 4 سال گذشته ما را به نمایش می گذارد یا باید آن را یک حماسه دیگر نامید؟ حماسه تحویل 80 درصدی ذخایر اورانیوم به روسیه!
اگه از اینترنت استفاده می کنید بدون هیچ هزینه و وقت ، اصلآ بدون کلیک روی تبلیغات و عضو شدن تو سایتهای مختلف می تونی درآمد داشته باشی مهم اینکه هر وقت که تو اینترنت بری حالا هرکاری داشته باشی برات درآمد حساب می شه چیزی واقعا از دست نمی دی حتی اگه وقتی براش نذاری هر ماه $20 می گیری
غلام قامت آنم که زیر چرخ کبود
ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است
دااااااااااااش خیلی فدایی داری
یعنی تو این شهز بزرگ هیچ تراسی نیست که بهانه ی یه سیگار هم شده ما شما رو ببینیم؟!